علائم التهاب تاندون آشیل

تاندون آشیل بزرگترین و قویترین تاندون در بدن انسان است. تاندون‌ها طناب‌های طولانی و سخت از بافت‌هایی هستند که ماهیچه را به استخوان وصل می‌کنند. تاندون آشیل در پشت پاشنه پا قرار دارد و استخوان پاشنه را به ماهیچه‌ی ساق پا متصل می‌کند. این تاندون به شخص کمک می‌کند تا راه برود، بدود و بپرد.

تاندون آشیل می‌تواند کشش را تحمل کند؛ اما گاهی اوقات کشیدگی بیش از حد باعث آسیب به تاندون می‌شود. تاندونیت آشیل زمانی رخ می‌دهد که تاندون پشت پا متورم، تحریک و ملتهب ‌شده و باعث ایجاد درد می‌شود. این آسیب رایج مربوط به ورزش است. اغلب این عارضه به دلیل استفاده بیش از حد و یا کشیدگی در تاندون رخ می‌دهد. اگرچه تاندون آشیل معمولاً با روش‌های غیر جراحی درمان می‌شود. در پارگی تاندون آشیل، تاندونی که استخوان پاشنه‌ی پا را به ماهیچه‌ی ساق پا وصل می‌کند، پاره شده و فیبرها جدا می‌شوند. این عارضه بیشتر در افراد بین 30 تا 50 ساله رخ می‌دهد و معمولاً به دلیل فعالیت ورزشی ایجاد می‌شود. به چندین روش می‌توان به درمان التهاب تاندون آشیل کمک کرد که شایع‌ترین آنها در ادامه ذکر شده‌اند. همگی موارد مذکور جزء روش‌های درمانی محافظه‌کارانه محسوب می‌شوند یا به عبارتی دیگر در آنها نیازی به به کارگیری تیغ جراحی نیست.

علل ابتلا به تاندونیت آشیل

ورزش و نرمش افراطی و یا راه رفتن بیش از حد بخصوص در ورزشکاران، می تواند منجر به بروز تاندونیت آشیل شود. با این حال فاکتورهایی نیز در این میان وجود دارند که ارتباطی به نرمش و فعالیت بدنی ندارند. آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis) و سایر اشکال بیماری های روماتیسمی هم می توانند از عوامل بروز تاندونیت آشیل پا شوند. هر فعالیت بدنی تکراری و طولانی که تاندون آشیل شما را تحت فشار قرار دهد می تواند عامل بروز تاندونیت در این ناحیه شود. از جمله این فعالیت های بدنی می توان به موارد زیر اشاره داشت:

• شروع ورزش بدون گرم کردن و نرمش های اولیه
• فشار آوردن به عضله ساق پا در حین ورزش های تکرار شدنی و فعالیت های فیزیکی
• انجام ورزش هایی نظیر تنیس که نیاز به ایست های ناگهانی و تغییر مسیر دارند.
• افزایش ناگهانی فعالیت بدنی بدون این که به بدن فرصت دهیم خود را با شرایط جدید و فعالیت بیشتر انطباق دهد.
• پوشیدن کفش های قدیمی و یا نامناسب
• پوشیدن روزانه کفش های پاشنه بلند و یا برای مدت زمان طولانی
• با افزایش سن نیز تاندون آشیل ضعیف تر می شود و احتمال بروز مشکل تاندونیت آشیل بیشتر خواهد شد.

علائم التهاب تاندون آشیل

کسانی که با مشکل تاندونیت آشیل دست و پنجه نرم می کنند، معمولاً علائم و نشانه های خاصی را دارند. از جمله این علائم و نشانه ها می توان به موارد زیر اشاره داشت:

• حس نامناسب و عدم راحتی و ورم در ناحیه پشت پاشنه پا
• سفت شدن عضله ساق پا
• محدوده کم برای حرکت دادن در حین کشش پا
• گرمای بیش از حد پوست ناحیه پاشنه پا

علامت اصلی مربوط به تاندونیت آشیل، درد و ورم پا در ناحیه پشتی افراد آن هم در زمانی که راه می روند و یا می دوند می باشد. از جمله دیگر علائم تاندونیت این ناحیه می توان به سفت بودن عضله ساق پا و محدود بودن دامنه ی حرکتی پا در حین کشش آن اشاره داشت. در تاندونیت در غیر محل اتصال تورم در خود تاندون و به صورت یک برجستگی دوکی شکل در قسمت انتهایی پشت ساق لمس و رؤیت می شود.

عوامل خطر تاندونیت آشیل

عواملی که ممکن است احتمال ابتلا به التهاب تاندون آشیل را افزایش دهد عبارتند از:

1. جنسیت: التهاب تاندون آشیل معمولاً در مردان بیشتر دیده می شود.
2. سن: هر چه سن شما بیشتر باشد احتمال ابتلا به تاندونیت آشیل بیشتر می شود.
3. مشکلات فیزیکی بدن: صاف بودن کف پا می تواند موجب شود که فشار بیشتری روی تاندون آشیل وارد شود. همچنین چاقی مفرط و گرفتگی عضلات ساق پا فشار وارده بر تاندون آشیل را افزایش می دهد.
4. شرایط تمرینات ورزشی: دویدن با کفش های کهنه ریسک ابتلا به التهاب تاندون آشیل را افزایش می دهد. درد تاندون در هوای سرد بیشتر می شود تا هوای گرم و دویدن در زمین های تپه ای یا سربالایی شما را مستعد ابتلا به التهاب تاندون آشیل می نماید.
5. شرایط پزشکی: افرادی که مبتلا به پسوریازیس و یا فشار خون بالا هستند بیشتر در معرض ابتلا به تاندونیت آشیل می باشند.
6. داروها: استفاده انواع خاصی از آنتی بیوتیک ها به نام فلوروکینولون ها با افزایش خطر ابتلا به التهاب تاندون آشیل مرتبط هستند.

انواع التهاب تاندون آشیل پا

بر اساس اینکه کدام قسمت از تاندون آشیل پا تحت تأثیر التهاب قرار گرفته تاندونیت آشیل به دو نوع تقسیم بندی می شود.

1. التهاب تاندون آشیل در غیر محل اتصال: در این حالت فیبر های وسط تاندون شروع به شکستن و ورم کردن و ضخیم شدن می نمایند. این نوع از تاندونیت آشیل بیشتر در افراد جوان تر و فعال تر دیده می شود.
2. التهاب تاندون آشیل در محل اتصال: در این حالت قسمت پایینی پاشنه پا تحت تأثیر قرار می گیرد یعنی جایی که تاندون به استخوان پاشنه متصل می شود. این نوع عارضه می تواند برای هر کسی رخ دهد حتی افرادی که فعالیت چندانی ندارند؛ اما بیشتر از همه در افرادی دیده می شود که از تاندون پای خود استفاده زیادی می کنند مانند دوندگان مسیرهای طولانی.

تشخیص تاندونیت آشیل

تشخیص تاندونیت آشیل معمولاً با انجام معاینه فیزیکی در ناحیه پا و مچ پا آغاز می‌شوند. پزشک به دنبال علائم تاندونیت مانند تورم، ضخیم شدن تاندون و خار پاشنه میگردد. در صورتی که پزشک مشکوک به تاندونیت آشیل باشد، ممکن است انجام تست‌های بیشتر را تجویز کند تا تشخیص مطمئنی داشته باشد. انجام رادیو گرافی (با اشعه ایکس)، سونو گرافی (با اولتراسوند) و عکس برداری MRI میتواند به تشخیص تاندونیت و شدت آسیب وارد شده کمک کند.

روشهای درمان تاندونیت آشیل

داروهای ضد التهاب

داروهای ضد التهاب مانند ایبوپروفن می‌توانند تحت مشاوره پزشکان استفاده شوند. این ممکن است در کوتاه مدت به کاهش التهاب و درد تاندونیت آشیل حاد کمک کند، اگرچه هیچ مدرکی وجود ندارد که دارو بتواند طولانی مدت به درد تاندونیت آشیل کمک کند و حتی ممکن است مانع از بهبودی شود.

یخ درمانی

استفاده از پک‌های یخ در کنترل و تسکین درد مؤثر است و می‌تواند در مراحل اولیه التهاب تاندون آشیل به کاهش تورم کمک کند. بسته یا پک یخی را به مدت 10 تا 30 دقیقه بر روی تاندون بگذارید. اگر کمتر از 10 دقیقه بر روی تاندون باشد اثر کمی دارد؛ اما اگر بیش از 30 دقیقه بر روی آن بماند ممکن است به پوست آسیب برساند. می‌توانید برای درست کردن پک یخ، تکه‌های کوچک یخ را در یک کیسه پلاستیکی یا حوله بپیچید. فراموش نکنید که نباید یخ را مستقیماً بر روی پوست قرار ندهید. به آرامی پک یخ را بر روی قسمت آسیب‌دیده بمالید. سردی یخ باعث می‌شود تا جریان خون در تاندون آسیب‌دیده کاهش یافته و درد تسکین یابد.

شاک ویو تراپی

در طی شاک ویو تراپی، امواج صوتی ویژه‌ای از طریق پوست بدن به تاندون آشیل منتقل می‌شود. عوارض جانبی این روش درمانی می‌تواند شامل قرمز شدن پوست و ایجاد درد در قسمت ساق پا باشد. این روش بطور کلی ایمن و بی‌خطر است؛ اما احتمال کمی وجود دارد که تاندون آشیل به ویژه در افراد میانسال دچار پارگی شود.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی به تقویت و کشش تاندون آشیل کمک می‌کند. امکان دارد متخصص فیزیوتراپی استفاده از تمارین ورزشی برای دو نوبت در روز را به بیمار توصیه کند. ممکن است ورزش شامل تمارین اکسنتریک باشد. این نوع تمارین به کاهش درد و تسریع روند بهبود کمک می‌کنند. متخصص فیزیوتراپی یا پزشک موارد زیر را به بیمار توصیه می‌کنند:

1. شاک‌ویو تراپی. در این روش امواج درمانی از طریق دستگاه مخصوص شاک ویو از پوست عبور کرده و به بخش آسیب‌دیده تاندون منتقل می‌شود. امکان دارد به چندین جلسه درمانی به این منظور نیاز باشد.
2. تزریق پلاسمای غنی از پلاکت . در این روش از خون بدن بیمار که حاوی فاکتورهای رشد می‌باشد و در افزایش سرعت بهبود تاندون آشیل مؤثر است، استفاده می‌شود. به این منظور روش اولتراسوند جهت مشخص کردن نواحی مورد نظر برای تزریق به کار برده می‌شود.
3. لیزردرمانی کم‌توان. لیزردرمانی به ترمیم آسیب‌دیدگی تاندون کمک می‌کند.
4. روش سوزن خشک. در این روش سوزن مخصوص و ظریفی به طور مکرر وارد تاندون شده و به تسریع روند بهبود و تقویت تاندون کمک می‌کند.

جلوگیری از تاندونیت آشیل

به منظور جلوگیری از بروز تاندونیت آشیل موارد زیر بایستی در نظر گرفته شوند:

• جهت کاهش فشار وارد بر تاندون آشیل، وزن اضافی بایستی کاهش داده شود.
• در زمان انجام فعالیت مورد نظر بایستی از کفش با اندازه مناسب استفاده شود.
• در زمان انجام ورزش و یا در محل کار، باید از به‌کارگیری ابزار و روش مناسب جهت انجام فعالیت مورد نظر اطمینان حاصل شود.
• حرکات تکراری که سبب استفاده بیش از حد از تاندون می‌شوند بایستی به تعداد کمتر و با احتیاط انجام شوند.
• شدت و مدت زمان انجام تمارین ورزشی مورد نظر بایستی به تدریج افزایش داده شود.
• پیش از انجام هر نوع فعالیت ورزشی، عضلات بایستی گرم شوند. سرد کردن بدن پس از تمرین نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.

---

آدرس مطب : اصفهان ، خیابان حکیم نظامی ، خیابان شریعتی غربی ، نبش کوچه 16 ، جنب مسجد امام حسن عسکری ، طبقه اول
تلفن : 91011414 - 031

---

درباره این موضوع مطالب بیشتری بخوانید

• تاندونیت یا التهاب تاندون چیست؟
  تاریخ انتشار : 1400-08-24تاریخ بروز رسانی : 1402-04-28

نظرات کاربران درباره این مطلب :علی پویا [ 1402-05-16 ]
دکتر هنگام ورزش دچار کشیدگی تاندون آشیل شده ام بعد از دوماه هنوز احساس درد دارم. بهترین روش درمان آسیب تاندون آشیل من چیست؟

نام و فامیل :
تلفن :
ایمیل :
متن پیـام :